związki jonowe
Encyklopedia PWN
związki chemiczne o charakterystycznych właściwościach, m.in. wywołujące reakcje barwne ze wskaźnikami (np. barwią lakmus na niebiesko);
usuwanie skażeń promieniotwórczych z powierzchni ciał, z powietrza, wody, zwykle do dopuszczalnego poziomu lub poniżej tego poziomu.
elektrolit
chem. przewodnik elektryczny jonowy (zwany też przewodnikiem drugiego rodzaju), w którym poruszające się jony przenoszą ładunki elektryczne i przewodzenie prądu zawsze jest związane z transportem masy.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lytós ‘rozpuszczalny’],
dział fizyki zajmujący się zimną lub gorącą plazmą powstałą przez jonizację gazów oraz zimną plazmą elektronowo-fotonową występującą w półprzewodnikach;
część inżynierii materiałowej dotycząca kształtowania warstwy wierzchniej materiału w celu nadania jej specyficznych właściwości, gł. antykorozyjnych, trybologicznych, mech. lub dekoracyjnych, a także fiz. (np. warstwy antyrefleksyjne lub zwiększające pochłanianie ciepła).
